ΧΡΗΣΙΔΑΝΕΙΟ ΑΚΙΝΗΤΟΥ ΑΠΟ ΤΕΚΝΟ ΣΕ ΓΟΝΕΑ - ΚΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΓΟΝΕΩΣ ΤΕΚΝΟΥ

ΧΡΗΣΙΔΑΝΕΙΟ ΑΚΙΝΗΤΟΥ ΑΠΟ ΤΕΚΝΟ ΣΕ ΓΟΝΕΑ

ΚΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΓΟΝΕΩΣ ΤΕΚΝΟΥ

ΤΟ ΤΕΚΝΟ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΓΟΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ

ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ

Το δικαίωμα του χρήστη για αναζήτηση του πράγματος πρέπει να ασκείται όπως επιβάλλεται από την καλή πίστη και επομένως δεν μπορεί να ασκηθεί ακαίρως και κατά τρόπο προσκρούοντα στην αρχή της καλής πίστης (ΑΠ 1913/2008, Δνη 2010/782, ΑΠ 130/1994, Δ/νη 36. 1142).

Σε ανυπαρξία επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης για άμεσή χρήση του ακινήτου η άσκηση του δικαιώματος για καταγγελία της επίδικης σύμβασης χρησιδανείου υπερβαίνει καταφανώς τα όρια και τις προϋποθέσεις που επιβάλλουν η συναλλακτική καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος,

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΜΗΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

Αριθμός Αποφασεως 5334/2022

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του, στις ………………. 2022, χωρίς την σύμπραξη Γραμματέα, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΟΥ ΑΙΤΟΥΝΤΟΣ: …………………………, …………….., ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του Ιωάννη Λουκά.

ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ: ……………………………..

Ο αϊτών ζήτησε να γίνει δεκτή η από 11.02.2022 αίτησή του, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ………………….., προσδιορίστηκε για την δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και εκφωνήθηκε κατά τη σειρά του οικείου εκθέματος.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν αυτοί δεκτοί.

Συγκεκριμένους λόγους, εκτός από τη νομότυπη και εμπρόθεσμη άσκηση του ενδίκου μέσου, που ο,δήγησαν το δικαστήριο στη θετική ή αρνητική απόφασή του. Με την αντίθετη εκδοχή, ότι δηλαδή αρκούν μόνο οι προϋποθέσεις που αναφέρονται στο άρθρ. 912 του ΚΠολΔ, για τη χορήγηση της αναστολής δεν καλύπτεται η χρήση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, πέραν του ότι, για | να αποφεύγεται η χορήγηση της αναστολής, όταν το ένδικο μέσο είναι προφανώς αβάσιμο, δέχεται ότι μπορεί το δικαστήριο,) αν κρίνει σκόπιμο, να σταθμίσει και ουσιαστικούς παράγοντες, όπως η βλάβη του νικημένου διαδίκου, η οποία όμως αποκλείεται να υπάρχει, σε περίπτωση ολοφάνερης αβασιμότητας του ένδικου, μέσου, οπότε στην πραγματικότητα εμφανίζεται να καταλήγει στο ίδιο παραπάνω συμπέρασμα (βλ. Ι.Μπρίνια «Η αναγκαστική Εκτέλεση», έκδ. 1978, άρθρο 912 παρ. 61 σελ. 166 επ., Π.Τζίφρα, Ασφ.Μέτρα, έκδ. 1980 σελ.466-467, Γ. Νικολόπουλο στην Ερμηνεία Κ.Πολ.Δ. Κεραμέως/ Κονδύλη/ Νίκα, II (2000), άρθρο 912, αρ. 2, σελ. 1726, Γ. Κατρά, ενημερωτικό σημείωμα υπό τη Μον.Πρ.Μυτ. 136/1981 Αρχ.Νομολ. 34. 386). Στην προκειμένη περίπτωση, ο απών, με την υπό κρίση αίτησή του, ζητεί να ανασταλεί η εκτέλεση της υπ’ αριθμ. ………./2020 οριστικής απόφασης του Δικαστηρίου αυτού (Τμήμα Ενοχικό), εκδοθείσης κατά την τακτική διαδικασία και η οποία έχει, σύμφωνα με το άρθρο 908 του ΚΠολΔ, κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση επί της έφεσης που έχει ασκήσει κατά της απόφασης αυτής, για τους ειδικότερα σε αυτήν (έφεση) αναφερομένους λόγους. Η αίτηση παραδεκτά εισάγεται, για να συζητηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, το οποίο είναι καθ’ ύλην και κατά τόπο αρμόδιο, κατά την ειδική διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 και επ., 912 του ΚΠολΔ) και είναι νόμιμη, στηριζομένη στη διάταξη του άρθρου 912 του ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, η αίτηση να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

Από τις διατάξεις των άρθρων 810 και 816 του ΑΚ προκύπτει ότι με την ενοχική, διαρκή και} χαριστική σύμβαση του χρησιδανείου, η οποία μπορεί να καταρτισθεί και ατύπως, έστω και αν αφορά στην παραχώρηση της χρήσης ακινήτου (ΑΠ 273/2007, ΑΠ 1357/2005 δημ. «ΝΟΜΟΣ»), ο χρήστης παραχωρεί τη χρήση του πράγματος χωρίς αντάλλαγμα στον χρησάμενο και ο τελευταίος έχει την υποχρέωση να αποδώσει το πράγμα στον χρήστη μετά τη λήξη της σύμβασης. Η λήξη της σύμβασης του χρησιδανείου καθορίζεται είτε με συμφωνία μεταξύ των συμβαλλομένων, είτε από το σκοπό του χρησιδανείου, όπως αυτός συνομολογήθηκε. Εάν το χρησιδάνειο συμφωνήθηκε να είναι ορισμένου χρόνου, η σύμβαση λήγει με την πάροδο αυτού, εκτός αν υπάρχει αντίθετη συμφωνία και ο χρήστης δικαιούται να αναζητήσει το πράγμα οποτεδήποτε. Εάν η σύμβαση χρησιδανείου είναι αορίστου χρόνου, η σύμβαση λήγει αυτοδικαίως (άρθρο 816 του ΑΚ) αφότου ο χρησάμενος έκανε χρήση του πράγματος ή όταν παρέλθει ο χρόνος κατά τον οποίο μπορούσε να κάνει χρήση. Εκτός των ανωτέρω περιπτώσεων, κατά τη διάταξη του άρθρου 817 ΑΚ, μπορεί ο χρήστης να αναζητήσει το πράγμα οποτεδήποτε, με άτυπη και απρόθεσμη καταγγελία, στις ακόλουθες περιπτώσεις: α) αν ο χρησάμενος κάνει χρήση του πράγματος διαφορετική από τη συμφωνηθείσα, β) αν, εξ αιτίας της χρήσης που κάνει ο χρησάμενος, το πράγμα περιέρχεται σε κατάσταση χειρότερη από αυτή στην οποία βρισκόταν όταν παραδόθηκε στον χρησάμενο, γ) αν ο χρησάμενος παραχώρησε το πράγμα σε τρίτον χωρίς να έχει σχετικό δικαίωμα και ιδίως χωρίς τη συναίνεση ή έγκριση του χρήστη, δ) αν ο χρήστης χρειάζεται το πράγμα εξ αιτίας επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης. Στην τελευταία περίπτωση, απαιτείται να πρόκειται περί ανάγκης της οποίας η ικανοποίηση δεν μπορεί να αναβληθεί, χωρίς ουσιώδη ζημία του χρήστη και την οποία δεν μπορούσε υπαιτίως ή ανυπαιτίως να προβλέψει ο χρήστης (ΕφΠατρ 657/2009 δημ «ΝΟΜΟΣ», Ρόκας, στον ΑΚ Γεωργιάδη - Σταθόπουλου, υπό τα άρθρα 816-819 αριθμ. 3). Επιπλέον, όσον αφορά στο χρησιδάνειο αορίστου χρόνου, κατ’ ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 323, 505 επόμ., 608 παρ. 2, 669 παρ. 2 εδ. α’ και 767 παρ. 1 του ΑΚ, ο χρήστης δικαιούται να καταγγείλει τη σύμβαση οποτεδήποτε με τακτική καταγγελία, τάσσοντας στον χρησάμενο και εύλογη προθεσμία για την απόδοση του πράγματος (ΕφΛαρ 20/2003, ΝοΒ 2003/1054, Απ. Γεωργιάδη, Ενοχικό Δίκαιο, ειδικό μέρος, τόμος I, § 40 αριθ. 27-32, Ρόκα, όπου ανωτέρω, αριθ. 2). Σε κάθε περίπτωση, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 810, 816, 817 και 288 ΑΚ προκύπτει ότι το δικαίωμα του χρήστη για αναζήτηση του πράγματος πρέπει να ασκείται όπως επιβάλλεται από την καλή πίστη και επομένως δεν μπορεί να ασκηθεί ακαίρως και κατά τρόπο προσκρούοντα στην θΡΧή της καλής πίστης (ΑΠ 1913/2008, Δνη 2010/782, ΑΠ 130/1994, Δ/νη 36. 1142). Το άκαιρο και η αντίθεση στην καλή πίστη είναι έννοιες μεταβλητές στον χρόνο, ανάλογα με τις περιστάσεις που τίθενται στην κρίση του αρμόδιου Δικαστηρίου. Είναι δηλαδή δυνατόν η αναζήτηση του χρησιδανείου να είναι άκαιρη και να αντίκειται στη συναλλακτική καλή πίστη σε κάποιο χρονικό σημείο, αλλά κατόπιν να μεταβάλλονται οι συνθήκες με τέτοιο τρόπο, ώστε να εκλείψει το στοιχείο του άκαιρου και η προς την καλή πίστη αντίθεση της αναζήτησης. Μετά την κατά τα ανωτέρω λήξη ή λύση της σύμβασης χρησιδανείου, εάν ο χρήστης είναι κύριος του πράγματος, μπορεί να το αναζητήσει είτε με την ενοχική αγωγή από το χρησιδάνειο, είτε με διεκδικητική αγωγή στηριζόμενη στο δικαίωμα της κυριότητας (ΑΠ 449/2014, ΑΠ 1472/2013 ΧρΙΔ 2014. 186, ΑΠ 757/2008 ΕλλΔνη 51. 781, ΕφΠειρ 506/2012 ΕλλΔνη ^Οίδ. 1406, ΕφΑΘ 2653/2009 ΕλλΔνη 52. 277, ΕφΑΘ 881/2009 ΕφΑΔ 2009. 583, I. Κατράς, «Αγωγές Αστικού Κώδικα και Ενστάσεις», Στ' εκδ. [2010], § 92, αριθ. Ε2, σ. 787). Στην προκειμένη περίπτωση, από τις ένορκες επ’ ακροατηρίω καταθέσεις των μαρτύρων …………………………… από τα έγγραφα που επικαλούνται και νόμιμα προσκομίζουν οι διάδικοι, από τις υπ’ αριθμ. 262/14.07.2017,, 263/14.07.2017 και 264/14.07.2017 ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον του Ειρηνοδικείου Νέας Ιωνίας, από την υπ’ αριθμ. 28.267/28.03.23022 ένορκη βεβαίωση ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών Θηρεσίας Δάλλα - Πολυζώη, καθώς επίσης από τα διδάγματα της κοινής πείρας τα οποία λαμβάνονται υπόψην αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο (άρθρ. 336 ΚΠολΔ), πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα ουσιώδη για την έκβαση της δίκης πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει του υπ’ αριθμ. …………………………..2007 αγοραπωλητηρίου συμβολαίου της συμβολαιογράφου Αθηνών Σοφίας Κωνσταντινίδου - Ζωγράφου, νομίμως μεταγεραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Νέας Ιωνίας …………………………. η καθ’ ης κατέστη αποκλειστική κυρία μιας αυτοτελούς και ανεξάρτητης οριζόντιας ιδιοκτησίας, ήτοι του υπό στοιχεία Α-1 διαμερίσματος του πρώτου (Α') υπέρ του ισογείου ορόφου πολυκατοικίας, κείμενης επί οικοπέδου, ευρισκομένου στο Δήμο Νέας Ιωνίας Αττικής, εντός του εγκεκριμένου σχεδίου της πόλης Νέας Ιωνίας, της περιφέρειας του ομώνυμου Δήμου, στη συνοικία Περισσός, τέως Δήμου Αθηναίων, και επί της οδού ……………………………………. Το παραπάνω ακίνητο, το οποίο έχει επιφάνεια 44,65 τ.μ. και αποτελείται από καθιστικό, υπνοδωμάτιο, κουζίνα και λουτρό, η καθ’ ης απέκτησε από την μη διάδικο στην παρούσα δίκη …………………………………… έναντι τιμήματος 44.694,00 ευρώ, το οποίο κατέβαλε στην ως άνω πωλήτρια, εν μέρει (20.000,00 €) με δάνειο, το οποίο έλαβε από την τράπεζα «ΑΙΡΗΑ ΒΑΝΚ» και εν μέρει (24.694,00 ευρώ) με μετρητά χρήματα, μέρος των οποίων έλαβε λόγω δωρεάς από τον αιτούντα πατέρα της, ο οποίος κατά το αμέσως προηγούμενο της ένδικης αγοραπωλησίας χρονικό διάστημα, είχε προβεί στην πώληση ακινήτου του, στην Κορυτσά Βόρειας Ηπείρου, από όπου κατάγεται, έναντι τιμήματος 13.000,00 περίπου ευρώ, τα οποία διέθεσε στην θυγατέρα του για την αγορά του ως άνω ακινήτου της. Ο ισχυρισμός της καθ’ ης ότι το εν λόγω ακίνητο αγοράστηκε αποκλειστικά από την ίδια με δικά της χρήματα και χωρίς την οποιαδήποτε οικονομική συνδρομή του αιτούντος πατρός, της πιθανολογείται αβάσιμος και απορριπτέος, καθόσον κατά το χρόνο σύναψης της επίδικης αγοραπωλησίας (2007), η καθ’ ης ήταν μόλις δύο (2) ετών εργαζόμενη, μάλιστα δε με μηνιαίες αποδοχές που δεν υπερέβαιναν τα 600,00 ευρώ και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε αυτή να έχει αποταμιεύσει επαρκές χρηματικό ποσό για την αγορά ακινήτου. Εξάλλου, ο ισχυρισμός της καθ’ ης περί οικονομικής ενίσχυσης αυτής από την αδελφή της ………………………….. στην αγορά του ως άνω διαμερίσματος, μέσω δανείου που η τελευταία φέρεται να χορήγησε σ’ αυτήν (καθ’ ης), πέραν του ότι προβλήθηκε όλως αορίστως, εφόσον δεν αναφέρθηκε ούτε το ύψος του υποτιθέμενου δανείου, ούτε και ο ακριβής χρόνος χορήγησης αυτού, επιπλέον ο ίδιος ισχυρισμός πιθανολογείται και ουσιαστικά αβάσιμος, εφόσον η ανωτέρω επικαλούμενη οικονομική ενίσχυση δεν προέκυψε από κανένα ασφαλές αποδεικτικό στοιχείο της δικογραφίας. Περαιτέρω πιθανολογήθηκε ότι αμέσως μετά την απόκτηση του ως άνω ακινήτου της, η καθ’ ης με προφορική σύμβαση χρησιδανείου αορίστου χρόνου που συνήψε το έτος 2007 με τους γονείς της, ήτοι τον αιτούντα - πατέρα της και την μη διάδικο στην παρούσα δίκη μητέρα της ………………………………….., παραχώρησε σ’ αυτούς άνευ οικονομικού ανταλλάγματος την χρήση του εν λόγω διαμερίσματος, προκειμένου αυτοί να χρησιμοποιούν αυτό εις το διηνεκές ως κύρια κατοικία τους, υπό τον όρο να καταβάλουν τις συνήθεις δαπάνες για την συντήρησή του και δη να εξοφλούν τους λογαριασμούς οργανισμών κοινής ωφέλειας (ύδρευση, ηλεκτροδότηση και τηλέφωνο), καθώς και τις δαπάνες κοινοχρήστων. Επίσης πιθανολογήθηκε ότι το έτος ………………….. διασπάσθηκε η έγγαμη συμβίωση μεταξύ των ως άνω γονέων της καθ’ ης, με την αποχώρηση της προαναφερόμενης μητέρας της …………………………… από την ως άνω παραχωρηθείσα οικία, το δε επόμενο έτος …………… επήλθε η λύση του γάμου τους, με αποτέλεσμα στην εν λόγω οικία να διαμένει πλέον μόνο ο αϊτών - πατέρας της καθ’ ης, ο οποίος εξακολουθεί να χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα αυτήν ως κύρια κατοικία του. Εξάλλου πιθανολογήθηκε ότι ο αϊτών, ο οποίος τυγχάνει χαμηλοσυνταξιούχος, απασχολούμενος καθ’ όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα ως εργάτης - ελαιοχρωματιστής, ευρισκόμενος ο ίδιος σε δυσμενή οικονομική κατάσταση, παρέλειψε να καταβάλει τις κοινόχρηστες δαπάνες του ως άνω παραχωρηθέντος διαμερίσματος για το χρονικό διάστημα από Δεκέμβριο του 2014 έως και Οκτώβριο του 2016, συνολικού ύψους 452,00 ευρώ, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να καταβάλει τις δαπάνες αυτές η ίδια η καθ’ ης, στα πλαίσια διευθέτησης του από 10.05.2016 ιδιωτικού συμφωνητικού φιλικού συμβιβασμού, που η ίδια συνήψε με την διαχειρίστρια της ως άνω πολυκατοικίας. Ακολούθως η καθ’ ης, με την από ………………….2017 και με αριθμ. έκθεσης κατάθεσης ……………………………. αγωγή της, που άσκησε εναντίον του αιτούντος ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου (Τμήμα Ενοχικό - Τακτική Διαδικασία), κατήγγειλε την επίδικη σύμβαση χρησιδανείου και ζήτησε να υποχρεωθεί αυτός να της αποδώσει την χρήση του ως άνω διαμερίσματος, λόγω αρνήσεως εκ μέρους του να καταβάλει τις συνήθεις δαπάνες και τις δαπάνες κοινοχρήστων που αναλογούν σ’ αυτό, κατά παράβαση των όρων του χρησιδανείου. Επί της αγωγής αυτής, εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. ………………..2020 οριστική απόφαση αυτού του Δικαστηρίου ερήμην, |του τότε εναγομένου (νυν αιτούντος), η οποία κατ’ εφαρμογή του τεκμήριου ομολογίας, βάσει των άρθρων 271 παρ. 3 και 352 παρ. 1 ΚΠολΔ, έκανε δεκτή την αγωγή, υποχρεώνοντας με διάταξη προσωρινά εκτελεστή τον αιτούντα να αποδώσει στην καθ ης το ως άνω παραχωρηθέν ακίνητο. Κατά της ανωτέρω απόφασης ο αϊτών άσκησε νομίμως και εμπροθέσμως την από 10.02.2022 και με αριθμ. έκθεσης κατάθεσης ……………………….2022 έφεσή του ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών, η οποία προσδιορίστηκε για να συζητηθεί κατά την δικάσιμο της 19.10.2023 και με την οποία ο αϊτών ζήτησε να εξαφανιστεί η ως άνω υπ’ αριθμ. …………………2020 οριστική απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, ισχυριζόμενος ότι η απόφαση, κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση και αξιολόγηση των αποδείξεων δέχθηκε ότι η καταγγελία της σύμβασης χρησιδανείου εκ μέρους της καθ’ ης είναι έγκυρη και ισχυρή, ακολούθως δε υποχρέωσε τον ίδιο να αποδώσει στην καθ’ ης τηνί χρήση του ως άνω παραχωρηθέντος ακινήτου, ενώ στην προκειμένη περίπτωση, το δικαίωμα της καθ’ ης για καταγγελία της ένδικης σύμβασης ασκήθηκε άκαιρα, καταχρηστικά και επιζήμια για τον ίδιο, εφόσον αυτός διέθεσε όλες του τις οικονομίες για την αγορά του εν λόγω διαμερίσματος της θυγατέρας του και, ηδη με την εκτέλεση της ως άνω οριστικής απόφασης ο ίδιος κινδυνεύει να παραμείνει άστεγος, αφού λόγω των πενιχρών εισοδημάτων του και της δεινής οικονομικής του κατάστασης αδυνατεί να προβεί στην μίσθωση άλλου ακινήτου ως κατοικίας του. Επί του ισχυρισμού αυτού, πιθανολογήθηκε ότι υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες και περιστάσεις και δη α) τον στενό συγγενικό δεσμό μεταξύ του αιτούντος και της καθ’ ης (σχέση πατέρα - κόρης), β) την οικονομική συνδρομή του αιτούντος στην αγορά του ως άνω ακινήτου εκ μέρους της θυγατέρας του - καθ’ ης. Υ) το γεγονός ότι ή μη καταβολή εκ μέρους του αιτούντος των αναλογουσών στο εν λόγω ακίνητο κοινοχρήστων δαπανών οφείλεται σε οικονομική αδυναμία του και όχι σε δυστροπία του και δ) την ανυπαρξία επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης της καθ’ ης για άμεσή χρήση του ακινήτου της, η άσκηση του δικαιώματος της καθ’ ης για καταγγελία της επίδικης σύμβασης χρησιδανείου υπερβαίνει καταφανώς τα όρια και τις προϋποθέσεις που επιβάλλουν η συναλλακτική καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος, είναι δε τελείως άκαιρη και άκρως επιζήμια για τον αιτούντα, εφόσον ο τελευταίος ήδη διάγει το 68° έτος της της ηλικίας του, τυγχάνει χαμηλοσυνταξιούχος με πενιχρά εισοδήματα, εάν δε αποβληθεί από την χρήση του ως άνω διαμερίσματος, ο ίδιος θα κινδυνεύσει να παραμείνει άνευ οικίας, αφού δεν πιθανολογήθηκε ότι διαθέτει κάποιο άλλο ακίνητο περιουσιακό στοιχείο, το οποίο να μπορεί να χρησιμοποιήσει ως κύρια κατοικία του, ούτε ότι μπορεί να φιλοξενηθεί σε κάποια άλλη συγγενική οικία, αλλά ούτε και ότι μπορεί να ανταποκριθεί στις δαπάνες μίσθωσης νέας κατοικίας. Μετά ταύτα πιθανολογείται ότι ο ανωτέρω ισχυρισμός του αιτούντος, ο οποίος αποτελεί και αντίστοιχο λόγο έφεσης, θα γίνει δεκτός από το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο ως και κατ’ ουσίαν βάσιμος και θα κριθεί ότι η ως άνω καταγγελία της σύμβασης χρησιδανείου τυγχάνει ανίσχυρη ως άκαιρη και καταχρηστική, καθώς και ότι η σύμβαση αυτή εξακολουθεί να υφίσταται. Περαιτέρω πιθανολογείται ότι η εκτέλεση της ως άνω υπ’ αριθμ. 602/2020 απόφασης θα επιφέρει βλάβη δυσχερώς επανορθώσιμη στον αιτούντα, ο οποίος αφενός με την αποβολή του από το ως άνω ακίνητο θα κινδυνεύσει να παραμείνει χωρίς κατοικία, αφετέρου θα πρέπει να αποδυθεί σε νέα δικαστική διαμάχη για την επανεγκατάστασή του στο εν λόγω ακίνητο που θα αναγκαστεί να αποδώσει στην καθ’ ης, σε εκτέλεση της ως άνω εκκαλουμένης απόφασης. Επομένως, εφόσον πιθανολογείται η ευδοκίμηση της έφεσης, πρέπει, προς αποτροπή επέλευσης ζημίας στον αιτούντα από τον κίνδυνο εξαφάνισης της προσβαλλόμενης με έφεση απόφασης, να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη, να ανασταλεί η εκτέλεση της άνω απόφασης, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών επί της από 10.02.2022 και με αριθμ. έκθεσης κατάθεσης ……………………….2022 έφεσης του αιτούντος κατά της ως άνω πρωτόδικης απόφασης, και υπό τον όρο α) συζήτησης της έφεσης κατά την δικάσιμο της …………………2023, β) διατήρησης της χορηγηθείσας εκ μέρους του αιτούντος εγγυήσεως ποσού 600,00 ευρώ υπέρ της καθ’ ης, που διατάχθηκε με την από 22.02.2022 Προσωρινή Διαταγή της Προέδρου Υπηρεσίας αυτού του Πρωτοδικείου, στα πλαίσια κατάθεσης της ένδικης αίτησης, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της έφεσης. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ τους, στο σύνολό τους, λόγω της εξ αίματος συγγενικής τους σχέσης, κατ’ άρθρ. 179 ΚΠολΔ.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ την αίτηση.

ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΙ την εκτέλεση της υπ’ αριθμ. ………………..2020 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα Ενοχικό), που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών επί της από 10.02.2020 και με αριθμ. έκθεσης κατάθεσης ………………………/2022 έφεσης του αιτούντος κατά της ως άνω πρωτόδικης απόφασης και υπό τον όρο α) συζήτησης της έφεσης κατά την δικάσιμο της …………, β) διατήρησης της χορηγηθείσας εκ μέρους του αιτούντος εγγυήσεως ποσού εξακοσίων ευρώ (600,00 €) υπέρ της καθ’ ης, που διατάχτηκε με την από 22.02.2022 Προσωρινή Διαταγή της Προέδρου Υπηρεσίας του Πρωτοδικείου Αθηνών, στα πλαίσια κατάθεσης της ένδικης αίτησης, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της έφεσης. '

ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά έξοδα στο σύνολό τους.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην Αθήνα, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων Δικηγόρων τους, στις ………..2022

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ